| مقوله‌های دستوری |
|---|
در زبان‌شناسی، گذرایی ویژگی‌ای از فعل است که نشان می‌دهد آیا فعل افزون بر نهاد برای کامل شدن معنا به جزء اصلی دیگری هم نیاز دارد یا خیر.
فعل‌هایی که به جزء دیگری نیاز ندارند، ناگذر (لازم) خوانده می‌شوند مانند فعل رفتن.
فعل‌هایی که به جزء دیگری نیاز دارند فعل‌های گذرا (متعدی) خوانده می‌شوند. فعل‌های گذرا دو دسته‌اند: فعل‌های گذرا به مفعول (مستقیم) و فعل‌های گذرا به متمم.
نمونهٔ فعل گذرا به مفعول: خریدن، دیدن
نمونهٔ فعل گذرا به متمم: جنگیدن، ترسیدن، بالیدن
فعل‌هایی نیز وجود دارند که گذرا به مفعول و متمم هستند مانند: آویختن، چسباندن.
